Цркви гради стар свети Никола,

градил ги е од злато и сребро,

оште малко не са доградени, –

не стигнало злато и па сребро,

па се чуди стар свети Никола,

дек да најде злато и па сребро,

да догради цркви монастири.

Па си зема златна патерица,

па си шетна на горе на доле

отиде си крај Белото море,

там си виде таја мрена риба,

дек играе по дно на морето,

криљето и злато позлатени

а в устата безцен камен носи,

та си свети по дно на морето.

Удари си стар свети Никола,

удари си с златна патерица,

удари си това Бело море,

раздели се това Бело море,

улезна си стар свети Никола,

па си фана таја мрена риба,

риба му се милно помолила:

-Пушти ме мене, стар свети Никола

алал да е златото и сребро!

Проговарја стар свети Никола:

-С’ сребро, злато цркви ќе дограда,

безцен камен у олтар ќе остава,

тебе, Рипке, курбан ќе те колам!