Стар ет Свети Никола. Немат место рисјанско кај да се не знајт неговото име и да не се празнуат негојот празник. И комшииве него го имаат за светец. Тие го викаат Ад’рбаба.

Едно време позавиделе сите други светци, оти Свети Никола да ет толку честен. Се собрале сите и се згоориле да направат една поплака и да се оплачат Господу за таа Свети Николо’а неправдина, оти сите цркви и зел на свое име, а пак на некои од светците ни името не им се знаело. Речено, сторено. Ја напишал поплаката еден од светците и ошол да ја дајт Господу. Зел Господ сполај му, ја испеал и во часот пратил двајца ангели да појдат по Свети Никола, да му кажат оти имат поплака на него и да го заберат пред себе.

Излегле ангелите и прегледале првин на небо, Свети Никола тамо го немало. Слегле на земи. Цела ноќ кутрите ангели барале од црква во црква, немат светец никаде. Пукнала зора и тогај дури одвај едниот ангел заглеал среде море една гемија, ломење напраена и готоа да потонит и при неа сам Свети Николе. Ошле прао тамо и му кажале дека требат да тргнат со нив, зашто имат поплака на него.

– Аман слуги Божји, проговорил светецот, елате еден од вас покрепете а гемиава, ја оту пак поможете да ја куртулиме од далгава побрго за да не падните и вие кабаетлии со задоцнуењето. Се попоглеале ангелите, немало што да праат, виделе не-виделе, зеле ја спасиле гемијата и ја исплинале близу до скелето. После го забрале Свети Никола како што бил изводенет вир-вода, со испокинати алишта, со полетите запрегнати и солупен грб од крепење кораби. Ете на таа пересиа тој тој излегол и паднал ничкум пред Господа, кај што биле собрани и сите даудџии-светци. Ангелите искажале Господу сè со ред како го барале цела ноќ Свети Никола од црква в црква и одвај пред зора го нашле среде море под една искршена гемија, од кај што го собрале.

Од како искажале сè ангелите се завртел Господ кон сите светци и ништо не прогоорил. Ама од погледот негов сите разбрале оти им рекол:

Ојте и вие, прајте истото ко што прајт Свети Никола, ако сакате да бидете честени од сите рисјани.

И се поклониле Господу светците, и си ошле секи на својот конак.

И наредил од тогај Господ на секој светец да му се празнуат празник по еднаш во годината, а на кутриот светец што кодошел, на четири години еднаш да му се празнует празник.

(Тоа е преподобен Касијан Римјанин, споменот му е на 29ти февруари. Умрел во 435та година, основоположник на монаштвото на запад.)